เสรีภาพมาพร้อมกับความรับผิดชอบ

อริสโตเติล กล่าวว่า เสรีภาพจะเกิดมีขึ้นได้แก่ปัจเจกชน ก็ต่อเมื่อเขาเข้ามามีส่วนร่วมในการบริหารบ้านเมือง มีทำกิจกรรมการเมือง มารับผิดชอบและตรวจสอบงานการเมือง เพื่อประโยชน์ของชนทั้งปวง หรือประโยชน์สาธารณะ

เพราะฉะนั้น เสรีภาพของอริสโตเติล จึงไม่ได้หมายถึงมีชีวิตตามใจชอบ แต่มีชีวิตด้วยการยับยั้งชั่งใจ มีสำนึกว่า ใช่ว่าคนเราจะทำได้ตามอำเภอใจ  อริสโตเติลเห็นว่าสังคม/บ้านเมือง/นครรัฐที่ดีย่อม ส่งเสริมให้คนรู้จักประมาณตนและรู้จักประเมินตนเอง รู้จักปกครอง(ใจ)ของตนเอง ดังที่ อะไดมาติส พูดไว้  การรู้จักครองตนอยู่ในทางสายกลาง(moderation) มี self-governance เหล่านี้จะแยกเสียมิได้จาก เสรีภาพ